Artur Przebindowski

10 nowych obrazów

Obrazy przedstawiające kadry z wielomilionowych miast, będące specyficznym labiryntem, analityczna przestrzeń miejska zapisana jako spójny układ znaków plastycznych, a także piktogramy współczesnej ikonosfery miasta, to najnowsze obrazy Artura Przebindowskiego. Absolwenta krakowskiej ASP, zdobywcy Grand Prix 23. Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego i wyróżnienia oraz nagrody publiczności na 40. Biennale Malarstwa Bielska Jesień. Fascynujące swym ogromem, jednocześnie wyludnione aglomeracje, mówią o tych aspektach kondycji współczesnego człowieka, które odnoszą się do jego konfrontacji z przestrzenią, w której żyje, jakiej doświadcza, i którą modeluje i oswaja. Artystę interesuje miasto, które jak sam mówi, w swojej strukturze materialnej jest śladem obecności człowieka, a w warstwie emocjonalnej, śladem ograniczonej kondycji człowieka.Miasto Przebindowskiego doskonale więc obrazuje słowa Lévi- -Straussa1  „Miasto jest obiektem natury i podmiotem kultury, jednostki i grupy, marzeń i przeżyć, jest ono po prostu humanitarne”. Jednocześnie miasto w swojej sferze strukturalnej mnoży ulice, gmachy, podwórka, oficjalne, półoficjalne, zakazane strefy, daje schronienie, ujście, zagęszczenie, ale i destrukcję. Taka wizja  może również nasuwać skojarzenia z labiryntem. Miasta na obrazach Przebindowskiego zdają się nie mieć końca, są niczym  starożytna budowla o rozmyślnie skomplikowanym układzie sal, korytarzy i przejść, z której osoba niewtajemniczona nie może znaleźć wyjścia. Labirynt miasta można odczytać tu bardziej metaforycznie jako plątanina, gmatwanina (dróg, przejść, wydarzeń, zjawisk), zawiła sytuacja. Labirynt metropolii jest więc bogatym treściowo obrazem. Istotna jest w tym kontekście warstwa ikonograficzna prac , artysta wplata bowiem w mozaikę form znaki, symbole które są nieodłączną częścią wizualnej warstwy miasta i które składają się na popularną postmodernistyczną interpretacje miasta jako palimpsestu/pisma/języka, a jego mieszkańca jako czytelnika. Znaki często są zaczerpnięte z współczesnej sfery życia miasta, jak w cyklu 4 obrazów przedstawiających symbole marek samochodowych z których artysta tworzy dekoracyjne ornamenty. Te rozpoznawalne powszechnie znaki są nieodłączną częścią ikonosfery miasta, są tworem i śladem obecności człowieka. Są również świadectwem  zmian jakie zachodzą w wizualnej sferze miasta na przestrzeni wieków jak i symbolem współczesnego stylu życia (anteny satelitarne, logotypy marek samochodowych)
Współczesnym polskim artystą  który dokładnie  analizował Miasto i jego specyfikę  jest  Edward Dwurnik. To jednak zupełnie inne spojrzenie na miasto, spojrzenie, które stanowi demaskatorską i groteskową wizje polskiego społeczeństwa i czasu w jakim prace powstały. Zresztą miasta Dwurnika są zazwyczaj zaludnione, to konkretne ulice, place, domy, zaś miasto Przebindowskiego jest wyludnione, mniej określone, trudno zidentyfikować je z realnym miejscem- to homogeniczne twory pozbawione indywidualności  to raczej miasto symboliczne, miasto intymne, miasto własne, które jest rodzajem autoportretu artysty.